Hongaarse varkensstallen
Tijdens de junioren wereldkampioenschappen voor zweefvliegen in Hongarije hebben wij met het team fantastische dagen gehad. Helaas was het weer lastig op een aantal dagen, vooral aan het einde van de dag.
Zo ook een van de dagen waar het mooiste en meest sappige vliegverhaal van mijn leven plaatsvond. Aan het einde van de dag was er geen andere optie meer dan het uitglijden totdat ik op een hoogte zat dat ik moest buitenlanden. Zo gezegd zo gedaan, een Fransman zat achter me, veldje uitgekozen en staan.
Het veldje zag er goed uit met een stuk bebouwing aan het einde van het veld, het leek op een klein dorpje met varkensschuren. Na het uitstappen keek ik rond en vol verbazing was de Fransman verdwenen en stond ik alleen in het veld, maar dat was natuurlijk geen probleem. Ik bel de ophalers en ga op zoek naar de in-/uitgang van het weiland. Na 5 minuten langs de weg staan komt er een auto langs met een vrouw erin die me een beetje raar aankijkt. Het viel me op dat ze een soort van strepen op haar schouders had, maar ja het zal wel.
De volgende auto die langskwam keek wat minder vriendelijk. Deze stopte voor mijn neus en iemand begon in het Hongaars tegen me te schreeuwen dat ik in de auto moest stappen. Ik sprak (en spreek nog steeds) geen Hongaars, dus met lichte stress de teamcaptain Nick gebeld die op de fiets naar de wedstrijdleiding is geracet om een vertaler te regelen. Gevonden: wedstrijdleider Milan komt aan de lijn ik geef de telefoon aan de man in de auto (met een kleine angst dat hij ervandoor zou gaan mijn telefoon).
Na, voor mijn gevoel, een discussie van minstens 5 minuten over de telefoon krijg ik mijn telefoon terug. De wedstrijdleider vertelt me, met de kalmste stem die ik ooit gehoord heb: je bent buitengeland in een gevangenis, je moet met hem meerijden, minimum jailtime is 5 jaar, good luck.
Ik ben meegenomen en heb gesproken met de enige dame die Engels sprak in de hele instelling. Alles laten zien wat ik bij me had en zeker 1,5 uur hebben ze gedebatteerd in een kantoortje over wat er met mij moest gebeuren. Inmiddels waren mijn ophalers aangekomen. Zij stonden voor een poort met een hokje en een slagboom waar de radio aanstond met een rode telefoon, maar waar niemand was. Het leek rechtstreeks uit ene film te komen.
Plotseling werd geopperd dat ik in een andere auto zou stappen. Dit keer geen typische Oostblok auto, maar een luxe SUV. Na een paar minuten rijden staan daar mijn ophalers met de aanhanger aan de auto van de gevangenis en komen ze mij en de kist ophalen. Op het moment dat we wegrijden blijkt dat ik en mijn twee ophalers in de auto zitten met een cipier en de directeur van de gevangenis. De directeur die speciaal is gekomen om te kijken naar het vliegtuig.
Achteraf gezien was iedereen even aardig, maar hadden we gewoon wat communicatieproblemen. Bij de slagboom aangekomen had ik inmiddels het idee gekregen dat ik vrienden was geworden met de cipier en dat de directeur ontzettend aardig en behulpzaam was.
Terug op het vliegveld aangekomen ben ik toch maar eens gaan uitzoeken waar ik nou was geland. Op Google Maps vonden we stukje land dat omringd werd door een rivier en een weg die naar de bewoonde wereld gaat (zeker 20 minuten rijden). Nergens was iets te vinden over deze gevangenis. Uiteindelijk hoorde ik van de wedstrijdleider dat dit een highrisk gevangenis was…
Nog een kleine side note;
In de auto heb ik nog even aan de cipier gevraagd wat die “varkensstallen” waren en wat er in stond. Met zo’n typische filmblik en duivels lachje reageerde hij: daar zitten geen varkens in. (Dankzij google translate) De rest konden we zelf wel invullen…
