Vannacht begon het opeens te waaien en toen we vanochtend opstonden was de wind er nog steeds. De verwachting is dat het beter wordt dan gisteren. Maar nog steeds blauw en veel wind.
De opdracht is 500km via Bakspruit en Broedersput. Dit zijn mooie Zuid-Afrikaanse namen. Mooi bruggetje naar klein stukje geschiedenis.
In de tijd dat de Nederlanders naar Indië vaarden met de VOC werd duidelijk dat het tekort aan vitamine C scheurbuik veroorzaakte. Een dodelijke ziekte onder zeelui. Halfpad (mooi Zuid-Afrikaans) is er toen in 1652 een enclave opgezet door Jan van Riebeeck (geboren in Culemborg) die vers fruit en groente ging verbouwen (bron van vitamine C). Dit is uitgegroeid tot een Nederlandse kolonie. Er bleek ook veel goud en diamanten in de grond te zitten waar de Engelsen hun zinnen op gezet hadden. Uiteindelijk leidde dit tot een oorlog van 1899-1902, de zogeheten Boerenoorlog. Hier zijn de Nederlanders naar het noorden verdreven, het gebied waar nu de Nationals gehouden worden. Verder noordwaarts ging niet want daar zat koppensneller Shaka Zulu. De taal (Zuid-Afrikaans) was in 1652 dus precies gelijk aan Nederlands, maar is inmiddels behoorlijk uit elkaar gelopen. Maar met een beetje oefening is het goed te doen om in het Zuid-Afrikaans met elkaar te praten. En dat doe ik hier dus ook.
Terug naar het vliegen. Ik start als eerste om 12:10 en heb wat moeite om omhoog te komen. Uiteindelijk samen met Marco mooi voor de startlijn aangekomen en we zitten op de maximum hoogte perfect om te starten. Hoewel ik liever in het blauw wat kisten voor me heb besluiten we toch te starten. Het eerste been gaat goed. Wel soms lastig het goede stijgen te vinden. Maar vlak voor het keerpunt kan ik tot 3700m stijgen. Daar komt echter de later gestarte groep al onder ons door. Na een lange steek sluit ik bovenaan de groep aan. Na de volgende steek zit ik in het midden van de groep en één steek verder zit ik als onderste. Wat is hier aan de hand?? Gelukkig heb ik naar het volgende keerpunt een aardig goed pad en ben ik niet meer de alleronderste. Maar de kisten waar ik eerst boven zat zitten inmiddels honderden meters hoger. Precies op het keerpunt vinden we goed stijgen. Dat mag ook wel want we zitten onder de duizend meter in het blauw 190km uit met niets onder ons.
Gelukkig kan ik hier wat beter stijgen dan de rest en kan uiteindelijk weer bij de voorste groep aansluiten. Maar ook nu weer raak ik met steken ten opzichte van de rest veel hoogte kwijt en moet de groep laten gaan. Damned, dit is niet leuk. De laatste bel vinden gaat heel lastig en uiteindelijk met 1,5m/s gestegen naar finalglide hoogte. Marco vind een stukje terug 4,2m/s en kan het zo mooi inhalen. Finalglide begonnen met 450m reserve maar toen hier nog 120m van over was vond ik gelukkig nog een beetje stijgen zodat ik toch nog goed binnen kon komen.
Al met al toch een beetje teleurstellend dagje maar wel weer een mooie vlucht!
Het ziet er naar uit dat de rest van de week het zelfde weer komt. We gaan het zien.
