Het begin van het seizoen kwam voor mij langzaam op gang. Door andere hobby’s en slecht weer op dagen dat ik zou willen vliegen had ik in mei nog niet veel vluchten gemaakt. Halverwege mei zou ik mee gaan doen aan het NK, dus de eerste overlandvlucht moest begin mei toch wel gemaakt worden.
Op een uitdagende dag met wisselende omstandigheden ging ik richting Friesland, met uitzicht naar de zee een mooie eerste overlandvlucht. Tussendoor geniet ik nog steeds van lokale vluchten met kraakhelder zicht of een buiige dag met een anders perspectief op regen. Voor het NK was ik voor mijn doen niet goed voorbereid, te weinig gevlogen in het voorjaar en niet de juiste mindset voor een prestatie waar ik tevreden mee zou zijn. Deze wedstrijd eindigde ik 10e in combi-klasse. Een voor Nederlandse begrippen goede wedstrijd met veel vliegdagen en een mooi deelnemersveld, een leuke wedstrijd om aan mee te doen, maar niet een resultaat waar ik tevreden over kan zijn.
Door werk en andere interesses is de investering in het wedstrijdvliegen soms te groot en door mijn competitieve karakter haal ik niet veel voldoening uit ‘meedoen is belangrijker dan winnen’. Daarom ging ik dit jaar op zoek naar een nieuwe uitdaging binnen het zweefvliegen en vond ik die in het vliegen in de bergen. Jaarlijks gaat er een groepje van de club richting de Franse Alpen en dit jaar mocht ik bij hen aansluiten. De eerste vluchten waren indrukwekkend, confronterend en soms frustrerend. We vliegen van een klein vliegveldje LaMotte, waar een lier wordt gebruikt voor de start. Na het ontkoppelen heb je 2 keuzes, of je vliegt aan de berghelling en probeert met 8-jes omhoog te gaan, of je gaat op circuit voor een landing, niet even de tijd om aan de omgeving te wennen dus. Ik vlieg de eerste dagen met een instructeur en alles lijkt verkeerd te gaan, terug bij af als leerling. Dat gaf wel wat frustraties..
Sinds het behalen van mijn brevet zijn de vluchten met instructeur steeds minder geworden en zijn er tussendoor wat schoonheidsfoutjes in geslopen, waar ik nu goed op gewezen wordt. Met een belangrijke reden, veiligheid. In de bergen is het nog belangrijker om zo foutloos mogelijk te vliegen, altijd goede controle te houden over het vliegtuig, uit te kijken voor alles en heel goed te weten waar je mee bezig bent.
De eerste dagen hebben we erg veel geluk met het weer en ik heb het geluk dat ik met de instructeur een lange vlucht kan maken richting de hogere bergen. Met uitzicht over Glacier Blanc, Mt. Blanc in de verte, mt. Ventoux, talloze bergmeertjes, onweerswolken op afstand, vogels, te veel mooie indrukken om te kunnen beschrijven. Ik vind het leuk om de omgeving te leren kennen, ik houd van navigeren en herkenning van alle bergen en kennis van de landingsopties voelt voor mij als een puzzel die je de hele tijd aan het oplossen bent. Naast het vliegen voelt deze plek ook heerlijk als een ontspannen vakantie, ’s avonds eten we met z’n allen en kunnen we nog lang op het terras buiten zitten om bij te praten over de ervaringen van de dag!
Voor het bergvliegen had ik geen specifiek doel, behalve genieten van een nieuw onderdeel van de sport, toch was ik erg blij dat ik aan het einde van de week ook solo mocht vliegen! Wat voorzichtiger dan met de instructeur (toch wel spannend alleen) en niet te lang door inkomend onweer, maar een goede ervaring die veel zelfvertrouwen geeft. Al met al een super ervaring en ik ben zeker van plan om volgend jaar weer te gaan. Voor iedereen aan te raden om een extra dimensie (letterlijk en figuurlijk) in het vliegen te brengen, maar ook om meer met anderen te vliegen, ook als je niet in de bergen bent.
Foto’s: Damy van Valenberg & Annemiek Koers
