Een verhaal van Maaike
Jaren geleden, in 2005, leerde ik paragliden en in lente 2006 had ik mijn paragliding brevet. Sindsdien ben ik altijd erg actief geweest met vliegen. Gewoon lokale glijvluchtjes en lokale thermiekvluchten, maar ook kleine overlandjes. Toen ik een paar jaar geleden op Texel was en daar een tijdje op het vliegveld had gezeten werd ik erg enthousiast van het idee om ook te kunnen motorvliegen: motor aan, gaan waar je naar toe wilt gaan, lekker naar de waddeneilanden als je zin hebt, of andere gave tochten maken. Zo gezegd, zo gedaan. Ik wilde ook eigenlijk ook al jaren graag kunnen zweven, maar zag dat in verband met de hoeveelheid tijd die dat kost niet zo zitten. Een combinatie van die twee leek me dan ook het beste idee: leren vliegen op een motorzwever!
Een paar jaar geleden haalde ik mijn motorzweefbrevet. Ik vlieg regelmatig en geniet er enorm van. Af en toe probeer ik wat te thermieken, wat nog best lastig blijkt.
Ook paragliden doe ik overigens nog steeds actief. Al snel ontstond de droom om eens Het Kanaal over te steken. Maarja, eerst wat meer ervaring opdoen.
Tot een vliegmaatje me vroeg of ik misschien met hem mee wilde naar Engeland. Gaaf, dat wilde ik zeker wel! We kochten een kaart, struinden internet af naar tips en vliegkaarten en verheugden ons erop! We planden drie dagen, twee overnachtingen, om de zuidkust van Engeland te verkennen.
Helaas bleek het weer niet zo mee te zitten. We wilden wel graag vliegen op de ene dag die wel goed bleek te zijn, dus we bedachten een andere bestemming. Totdat we op het briljante idee kwamen dan maar niet naar de zuidkust te gaan, maar wel Het Kanaal over te steken. We zochten een veld uit die niet te ver uit de kust lag en toen het die dag goed weer bleek te zijn vertrokken we vrij vroeg in de ochtend.
We startten in Lelystad en vlogen via de westkust richting Calais:
Let goed op de airspace van de kerncentrale als je langs de kust in Frankrijk vliegt want dit is echt verboden terrein! Ze zijn daar heel streng op. Op de terugweg hoopten we er overheen te vliegen, maar dat lukte niet ivm de wolkenhoogte. Ze riepen ons een paar keer op om er zeker van te zijn dat we echt niet door die airspace vlogen.
We vroegen ons van tevoren af hoe het vliegen in Engeland zou zijn qua radiogebruik (flight information). We kregen van deze en gene wat mee over dat VFR vliegen heel anders zou werken en dergelijke. Nou dat viel ons alles mee! De flight information service was erg relaxt. Ze praatten zo ontzettend rustig en duidelijk dat er geen enkel probleem was. Ze namen de tijd voor iedereen. Daar kan zelfs Amsterdam Info niet aan tippen (hoewel die ook al heel erg aardig en behulpzaam zijn!).
Hoera, de overkant bijna gehaald! Als nu de motor uitvalt redden we het zeker makkelijk om op het land te landen! Toch een fijn idee. De kist heeft sowieso een glijhoek van 27, dus met de hoogte waar wij op zaten red je glijdend zeker één van de kanten, maar toch is het psychologisch wel een dingetje als je zoveel zee onder en voor je ziet. Op de foto zie je de krijtrotsen bij en haven van Dover.
En nu op naar Headcorn. Dit is een PPR veld (ofwel je moet van tevoren bellen of je welkom bent). Onderweg zagen we diverse van dit soort groene veldjes. Engeland heeft echt een heel andere vliegmentaliteit dan Nederland. Overal zijn privéveldjes te vinden. Als je de kaart van Engeland bekijkt dan val je bijna om van de ontzettende hoeveelheid vliegveldjes.
Op final bij Headcorn. De landing was … bijzonder te noemen. De wind was licht rug en we kwamen wat hard binnen. Er zitten best wel wat hobbels in het veld. Als je dan dus te hard gaat dan kom je na zo’n hobbel vanzelf weer even los (waarschijnlijk zeker omdat het een motorzwever is). Dus mocht je hier zelf heen gaan: goed afvangen en zorgen dat je weinig snelheid hebt zodra je met je wielen de grond raakt!
Tijd om onze landing te gaan afrekenen! Dat was wel even zoeken, maar uiteindelijk vonden we de ’toren’. Behalve dat die erg laag was voor een toren stond er ook een grote hangar voor (wat je op de foto natuurlijk niet ziet). Vanaf achter het raam was maar de helft van de baan te zien. Ze hadden ook wel een camera met monitor voor de andere helft, maar ik denk niet dat de rest daar helemaal op te zien was. Binnen was het lekker rommelig. De mensen waren er weer super aardig en behulpzaam!
Headcorn is een heel gezellig veld met twee restaurants, mogelijkheden voor rondvluchten, helikoptervluchten en parachutespringen. Er waren veel toeschouwers die lekker al kijkend naar al dat luchtverkeer aan het picknicken waren.
Over tanken werd ook niet al te moeilijk gedaan: Vol tanken en de stand opschrijven en dan afrekenen bij de toren. Geen enkele controle of het wel klopt wat je opschrijft. Of wie er tankt. Of wat dan ook.
Aangezien we in 1 dag heen en weer moesten, gingen we na een paar uur rond gestruind te hebben om en op Headcorn, weer op pad richting Lelystad.
De volgende foto’s zijn van het prachtige Zeeland.
Terug vlogen we via de CTR van Rotterdam. Het is altijd erg gaaf om boven Rotterdam te mogen vliegen.
We vlogen langs een vol Feyenoord stadion. Ze hebben die avond voor zover ik weet gewonnen. Het grappige is dat er zojuist een goal is gemaakt: er staat ‘GOAL!!!’ op één van de schermen:
Het was een hele gave dag en smaakt zeker naar meer! Helaas konden we geen drie dagen, maar we hebben ons deze dag ook prima vermaakt. De vlucht is heel mooi, ook het stuk boven Nederland en naar Calais toe.
Zou je nou ook op onze mooie motorzwever (PH-1263) willen vliegen? Er zijn nog participaties beschikbaar! Neem gerust contact met mij op: maaikeknvvl@jcz.nl Als je nog geen vliegbrevet hebt kun je die ook op deze kist halen. Wie weet kun je dan in de toekomst ook zulke gave vluchten maken!
Foto’s van Maaike