Waar moet ik beginnen….
Sinds 1999 ga ik in de winter mee met zogenaamde tropical skydive boogies in o.a. Thailand, Uruguay, Palau, Costa Rica, de Filipijnen en Ecuador. Deze keer heb ik i.p.v. één parachute er twee moeten inpakken omdat het plan is om ook in de Blue Hole te gaan springen. De Blue Hole is een ingestorte grot, zo’n 80km uit de kust van Belize.
Via Atlanta vliegen we (samen met m’n maatje Edwin Lebrun) de volgende dag door naar Belize City en met een Cessna caravan door na San Pedro. San Pedro is voor 1,5 week onze uitvalsbasis. Die avond hebben we een diner op het strand met meteen de bekende en zeer uitvoerige (safety) briefing. Rich Grimm, de altijd geweldige organisator en eigenaar van Tsunami Skydivers, heet ons welkom. Ook zien we vele bekenden zoals Bruno Brokken en Tom Sanders; beide behoren tot de top 5 beste skydive cameraspringers ter wereld. Rich drukt ons op ons hart dat je hier echt niet je been wilt breken omdat het bereiken van een goed ziekenhuis een giga onderneming is.
Het plan
Eerst gaan we 4 dagen op een onbewoond eiland springen, Caye Chapel, twee eilanden ten zuiden van San Petro. Elke morgen om 7.00 uur klaar staan en dan worden we per boot naar dit paradijselijke eiland gebracht. Omdat we met ruim 80 springers zijn, moet de boot (inclusief lunch en veel water) drie keer heen en weer varen. (1,5 uur per retourtrip) Wij willen hierdoor graag in de eerste boot zitten om onze sprongen te maken. De staf komt met het vliegtuig, dus zodra we aan land komen, kunnen we ons meteen inschrijven voor de eerste loads. Er is hier natuurlijk geen fuel, dus moet het vliegtuig na elke 4 loads naar Belize City om bij te tanken. Al met al een geweldig adventure. De eerste dag bepalen we het landingsveld en omdat er een enorm harde wind (ook nog eens haaks op het kleine langwerpige eiland) staat, besluiten we 150m verderop te landen op een brede en niet meer gebruikte golfbaan. Door de harde wind is het met de landing echt goed oppassen want de vele palmbomen maken het erg turbulent.
Springen boven en op een onbewoond eiland
Samen met o.a. Regan, Claus, Edwin en Rob maken we diverse mooie sprongen van een 5 way in een korte broek tot goed uitgedachte 15 ways. In vrije val boven de indrukwekkende Caribische zee en het knalgroene kleine eiland, is een beeld wat ik echt nooit meer zal vergeten. Ik maak hier in totaal 10 sprongen met mooi weer en ook twee dagen tussen tropische hoosbuien door. We varen aan het eind van elke dag/avond (wat een indrukwekende lucht vol sterren) weer in groepen terug. Één keer had ik het geluk om mee terug te kunnen vliegen. 🙂
The Blue Hole
De laatste avond krijgen we allemaal een zeer uitvoerige briefing over één van de meest spectaculaire sprongen uit mijn 37 jaar springcarrière. Springen boven een super mooi blauw gat midden in de oceaan is echt uniek. Er zijn er maar een paar voor ons geweest. De komende 4 dagen gaan er telkens twee loads per dag (vanaf 9.00 uur) richting de Blue Hole. Er liggen twee boten klaar die ons weer op komen halen. Tijdens de ruim drie uur durende terugweg, kunnen we ook nog twee duiken (één van 40 meter in de Blue Hole en een reefduik van zo’n 20 meter) maken. Ongeveer de helft van onze groep gaat mee duiken en de rest gaat snorkelen. Natuurlijk ga ik graag mee onderwater.
Fotograaf: Bruno Brokken
De sprong
Die ochtend moeten we al om 5.30 klaar staan om onze spullen met de boot mee te geven en na een ontbijtje en weer een briefing gaan we met golfkarretjes naar het vliegveld zo’n 1,5km verder op. Ik zit in de eerste load en organiseer een mooie no suiter sprong in korte broek en alleen onze knalgele boogie shirts. Bruno gaat mee om vast en zeker waanzinnige foto’s te maken.
Het weer ziet er nog niet erg goed uit (bewolking), maar onderweg kunnen we steeds hoger klimmen. Vele zijn erg gespannen en hoe dichter bij we komen, hoe meer blije energie ik om mij heen zie. Rich vraag mij diverse keren hoe hoog we zitten en boven de Blue Hole ziet het weer er echt super goed uit. Rich spot elke load en na een paar grote bochten om de Blue Hole komen we op 14.000ft uit. Ready to go!
Met big smiles stappen we uit en al snel hebben we een mooie 7 way boven de Blue Hole. Omdat we loodrecht boven het gat vallen, kan Bruno de Blue Hole in het midden van de formatie krijgen, anders zou jij boven op ons vallen en hebben we niets. De sprong is geweldig en de beelden achteraf maken het plaatje letterlijk compleet. Bruno maakt zijn naam deze boogie weer helemaal waar. Ik land vlak naast de boot en ben dus redelijk snel aan boord. Het zien van de vele kleurige parachutes in zee is ook een beeld wat ik nooit meer zal vergeten.
Nadat ook de tweede load veilig in het water is geland (zelfs met tandems) en iedereen aan boord is, ga ik mijn eerste duik maken. De Blue Hole is een ongestorte perfect ronde grot onderwater, met een diameter van ongeveer 300 meter. Daaromheen een mooie cirkel van koraal. De Blue Hole van 40 meter van beneden te zien is mooi en overweldigend. De tweede duik is nog spectaculairder, met diverse haaien, een reuzeschildpad en duizenden kleurige vissen.
De drie uur durende terugtocht op een stormachtige zee was geen pretje, maar ben gelukkig (net) niet zeeziek geworden. De andere drie dagen springen de anderen en ben ik met Edwin, Klaus en Sven het eiland rond gegaan. Hier geen “Thaise / Indiase tuk tuk’s” maar golfkarretjes.
Deze zeer bijzondere skydivetrip zal ik echt nooit meer vergeten!
