Vincent Merlijn is wereldkampioen geworden in de F3K klasse! Beleef de spannende laatste dag waarop Vincent zijn overwinning pakte. Na 5 dagen staat hij bij de beste 12 piloten van de wereld. Euforie overheerst, maar het moment suprême moet nog beginnen. De piloot neemt je mee in zijn eigen beleving.
“De grande finale, euforie overheerst nu ik met de 11 beste piloten van de wereld op het veld sta. Druk het weg, moet nu vechten als een leeuw. Lviv, stad van de leeuwen schiet er door me heen. Ik durf er niet aan te denken, druk het weer weg, fighting mode nu, zeg ik tegen mezelf. Eerste 3 ronden ben ik goed doorgekomen, een 2e plek is beter dan verwacht. Omstandigheden zijn bijna een marteling, veel wind. De 12 beste piloten van de wereld hebben moeilijkheden met vluchten van 2 minuten… Ik bedoel maar… Doet me denken aan de Nederlandse condities en ik begin te lachen. Besef me dat dit juist de condities zijn die nog wel eens aardig voor me uit kunnen pakken!
Ronde 4 in de fly-off. Jeroen, Jaap en Jorn (onderdeel van het team) proberen mijn riante voorsprong voor zich te houden om mij niet uit mijn flow te halen. Het mocht niet baten, ben scherper dan ooit en heb alles gehoord en in de gaten. Reken mijn voorsprong uit in tijd, bijna in de pocket besef ik. Emoties zijn bijna niet te beheersen. Druk het weer weg, fighting mode aan. All up, leuke taak, laat ik echter vaak toch wel wat liggen. Eerste 3x gaan goed om mijn positie te behouden, we vliegen er natuurlijk 5. 4e keer start, ik werp de CX5 recht voor me de grond in op volle kracht. -KRAK- Dat was het dan schiet er door me heen. Ergens ging er een extra luikje open. Ik keek naar de rest, die vlogen amper 1.30 of landen buiten. Jeroen beseft het ook en spoort mij aan nog 1x alles weg te drukken en gewoon het reserve vliegtuig te pakken en te gaan als een malle.
124 seconden had ik voorsprong schiet er door mijn hoofd, besef dat die crash niet perse het einde betekende. Magischerwijs zijn zijn mijn directe concurrenten buiten geland, die hebben dus ook een 0 vlucht erbij zitten. Mooi. In eens besef ik me weer dat het reserve vliegtuig veel minder ballast heeft dan de eerste keuze. Ballast omwisselen blijkt vrij lastig, de ballast zit verfrommeld in de gebroken romp… Dan maar met 30 gram waar anderen het met soms wel 100 gram(+) vliegen… 20 seconds before window schalmt erover het veld. Wind zwakt af. 10… 9… 8… Wind valt nog verder weg… 7… 6… 5… 4… 3… 2… 1… 0… – WORP- Jeroen begint te lachen na mijn worp, heel hoog en direct in goede lucht, 3 minuten eitje voor bijna iedereen. De laatste vlucht van deze taak kan ik me niet meer herinneren, evenals de laatste ronde. Die zijn door mij gevlogen op automatische piloot. Mentaal en fysiek compleet total loss. Twijfel op het veld bij de meesten. Stilte overheerst.
Ikzelf weet niet hoe ik me moet voelen. Weet niet of ik moet gaan staan, zitten of rondjes moet gaan springen. De zenuwen gieren door mijn lijf. Begin me serieus zorgen over mijn hart te maken… 2 lange uren verstrijken. Sta bij onze inmiddels platgelegde tent met de brokstukken van mijn CX5 in mijn hand. Zo’n 200 meter verderop van het scorebord. Ineens luid geschreeuw van de meute. Jorn, Jeroen en Jaap klinken erbovenuit. Alles rent mijn kant op… Besef dat ik de enige ben die hier staat… Het volgende moment krijg ik de Nederlandse vlag over mijn schouders van Jaap, felicitaties van velen. Emoties komen los, eindelijk kan ik die laten gaan. In het zwembad gegooid, dat hoort zo… Kan het niet geloven en vraag het nog maar een keer voor de zekerheid. WERELDKAMPIOEN!”
Bron: Vincent Merlijn en Modelvliegsport
